Dag 7 - 6 april - 3e eiland Antigua

Wat dacht je wat: 6 uur bedje uit. Mijn god, ik heb vakantie hoor haha. No probleem zeg ik dan altijd maar, ik ben toch altijd wel vroeg op en het plasritueel hield mij aardig alert. Over de reling kijkend zagen we dat er nog zo’n grote jongen als buurman was aangemeerd. Antigua stond op het programma. Een eiland waar we een privé tour hadden geboekt, met andere woorden: we werden opgevangen door Nellie, de eigenaresse van de tour operator, die ons een chauffeur toewees, Neil, een aardige donkergekleurde man met zo’n zak op zijn hoofd. Je ziet dat wel meer maar dan met die rasta kleuren. Alleen deze waren van zijn zak weggevaagd want de zak was redelijk kleurloos. Desondanks had hij wel een kleurrijke bijnaam: Yellow. 

Zijn tour begon met toeteren en persen in veel te kleine straatjes waar je maar net met een auto doorheen kon rijden. We reden in een hypermodern Toyota busje, eentje die we in Nederland niet kennen. Zijn uitleg over de stad was prima en best wel duidelijk ondanks zijn Antigua Engels. En ja hoor, natuurlijk kende hij Nederland ook wel een beetje want zijn roots lagen ook voor een gedeelte hier. Na de nodige opmerkingen van ons die natuurlijk weer nergens op slaan maar wel veel fun geven, had de man zoiets van: Wauw, jullie bennen gezellig en lollig. Terwijl hij zijn gezicht op het stuur neervleide lachte hij vrolijk met onze grappen en grollen mee. “Dit maak ik niet vaak mee”, lachte hij gestadig. Toeristen die niet altijd even serieus zijn. Zeker na de opmerking van mij dat Ania gek is op “ouwe” dingen fotograferen en daarom mij als haar partner had gekozen. Ach ja, 1 dag niet gelachen is 1 dag niet geleefd toch? Ook op Antigua. 

Hij vertelde dat het eiland sinds de 80er jaren onafhankelijk was geworden en dus een eigen economie kent. Welnu, die lag niet al te hoog want wat we onderweg zagen aan bebouwing, wegen en samenleving, was niet echt dat je zegt, wow. Maar de mensen leven wel en gezien de atmosfeer bewogen de mensen rustig, rustig en nog eens rustig, een welbekend gegeven in dit soort landen. Hij wreef ons aardig de infrastructuur onder onze neus en natuurlijk kwam zijn eigen leven ook wel aan de orde. Op diverse bezienswaardige plaatsen zijn we even de wagen uitgewipt, waaronder ook mooie uitzichtpunten en natuurlijk reed hij door een dorpje waar zijn neven, nichten, tantes en ouders woonden en het was nu niet echt om uit te schreeuwen dat hij zo mooi in een villaatje woont. 

Het kontrast tussen de prachtige tropische beplanting en de vreselijk oude vervallen bebouwing was ook wel erg groot. Alhoewel de oude huisjes soms nog wel erg mooi in kleur stonden, terwijl anderen er vreselijk slecht uitzagen. Ach ja geen geld geen onderhoud. Het eiland bestond vroeger voor een groot gedeelte ut suikerplantages, maar door moderne technieken behoort dit ook tot verleden tijd. De verlaten fabrieken zijn nog niet afgebroken en dus vreselijk vervallen en begroeid door wilde planten.

“He Neil, vertel eens, waarom staan over het hele eiland van die grote dikke stokken in de grond”? “Dikke stokken?”, “Oh,die, haha dat zijn palmbomen geweest maar die allemaal dood gegaan”, zo vertelde hij, er bleek ooit iemand met veel geld en grote invloed een groot aantal palmbomen geimporteerd te hebben naar Antigua, edoch deze hadden een virus bij zich welke is overgeslagen naar alle palmbomen over het eiland, de bladeren vallen ervan af en de stammen blijven staan. Wel heel apart, maar vreselijk zonde. Momenteel leven de mensen van het tourisme evenals de andere eilanden in dit gebied. We zijn een park opgereden waar we een rondomshow kregen. Krukjes in het midden van een aantal opgestelde attributen en poppen die de historie van het eiland weergaven. De krukjes draaiden rond en dus konden we met de show meedraaien. Heel simplistisch bedacht en weergegeven. 

Na de nodige wilde ezels, koeien en geiten ontmoet te hebben eindigde het tourtje met onze donkere vriend met zijn kleurige naam weer en werden we weer losgelaten om de hongerige winkeliertjes weer van hun maandsalaris te voorzien. Tja 2 schepen opgeteld is al gauw 7500 toeristen en die moet je echt vertroetelen om hun portemonnee leeg te klauwen.

Weer even genoten van de “gratis” maaltijden en natuurlijk de vele shows aan boord, waarna ons hutje weer gesloten werd voor vreemden om de nacht door te brengen.