Dag 8 - 7 april - 4e Eiland Barbados (schildpadden)

Barbados, ons volgend te bezoeken eiland. Iets later aangekomen dan de bedoeling was omdat op Antiqua enige opvarenden het nodig vonden om later aan boord te gaan dan de bedoeling is en kappie zo vriendelijk was om zijn schuitje nog even aan de touwen te laten hangen. Maar goed, we gaan van boord. Er stond een rij van mensen die allemaal weer voet aan vast bodem wilden zetten. Die rij hebben we maar even genegeerd en netjes gewacht op onze beurt. Van winkelen kwam niet veel want de tijd waarop we met de watertaxi richting, het uit onze oogkassende onderwaterschildpadden aanstaarpunt voeren, was al ruim genaderd, dus weinig tijd meer over. 

Er voeren 2 Catamarans naast en soms achter elkaar die richting op met heeeel veeeeel mensen aan boord. Even geteld kwam dit op ongeveer 70 man uit. Maar goed we waren nog vol goede moed dat we echt die onderwater fladderende beessies zouden zien. Onze snorkeloefendag was niet voor niets geweest toch. We voeren over een prachtig transparante blauwe watervlakte met uitzicht op een tropical coast. We kregen wat regeltjes toegespeeld via een wat onduidelijke omroepinstallatie, zoals, “u mag de schildpadden niet aanraken of achterna zwemmen”. Duidelijk toch. Eenmaal ter plaatse gekomen werd op de boeg een trap neergelaten waarmee we onszelf met van die onhandige, eigenlijk meer onvoetige fl(a)ippers te water konden laten. Na enig geworstel met het zo behaaglijk mogelijk maken van de bril en waterschoeisel kon ik mijzelf begeven naar de plaats waar dan deze beschilde wonderlijke wezens zich zouden moeten bevinden. 

Zolang ik mijn ogen maar onder water hield kwam er in mijn bovenkamertje niets binnen van hoe druk het wel niet was. Maar zodra mijn ogen langs de waterlijn werden gericht schrok ik van de wirwar van mensen die toch allemaal voor het zelfde hier waren komen zwemmen. Mijzelf verplaatsend in de gedachten van zo’n schildwezen zou ik zoiets hebben van, wat doen die buitenaardse kreaturen met kunststof voeten toch allemaal in dat water. Als schildpad zou ik daar best nieuwsgierig over zijn en zeker mijzelf tussen al die fladderende benen en armen begeven al was het maar om te zien wat het vaste land klootjesvolk in zee komt doen. En jawel er was inderdaad 1 schildpad die zich tussen die menigte dorst te begeven. Van af de boot werd mij toegeroepen, “John, daar tussen die zwemmers is een schildpad te zien”. 

Ik als 1 van de vele schaapjes flipperde richting verzamelpunt, mijn hoofd onder water zodat ik de drukte niet zag. Eenmaal dichtbij gekomen had ik een hiel in mijn zij, een paar tenen in mijn oor en een paar kopstoten ontvangen. Het was een druk verkeerspunt, waar de ongevallen als het ware een doodnormale zaak was. Mister Turtle daarentegen zwom vrolijk binnensmonds lachend onder al dat volk door en had nergens last van. We mochten hem immers geen hand geven of achterna zwemmen. Alhoewel dat laatste wel tegen dovemans oren was gezegd want de mens is van nature een wedijverend figuur met soms de hersencel van een amobe en dus probeerde men sneller te zwemmen dan het aan het zilte water gewende schilddier. 

Na enige tijd van zoeken naar broertjes en zusjes had ook ik het wel gezien en mijn kracht, om de stroming te keren omdat ik telkens naar de boot werd gezogen, mijn lichaam vertelde dat ik beter aan boord kon zitten dan de zee leeg te drinken, dus ben ik maar gestopt met de zoektocht. De turtle was natuurlijk blij dat er in ieder geval 1 aanstarende zwemmer minder was. Iedereen aan boord en de Catamarans voerden tegelijk weer op om nog een stuk verder het volk weer van boord te droppen zodat men op een strandje zich kon vermaken en  de liefhebbers van het snorkelen zoals Derck en ik nog even konden kijken naar de onderwaterwereld. Maar tja waar veel mensen zijn komen geen vissen, dus werd er niets gevonden. Eenmaal op de terugweg waarbij de rumpunch die aan boord vrijelijk werd geschonken ervoor zorgde dat de mensen vrolijk waren en het eigenlijk niemand kon schelen dat de financiën die voor de schildpadden uit handen was gegeven van generlei waarde was geweest, ach we hadden er toch 1 gezien met ons 70en. 

De schildpaddentocht was weer voorbij dus het onderdeel winkelen was weer aan de beurt. Mannen komen van Mars, waar veel gereedschap te koop is en op Venus verkopen ze juwelen :), Ania had haar eigen idee van winkelen en John had het wel gezien dus die ging aan boord relaxen.

De avond werd weer gevuld met de evenementen die de Princess te bieden had en geloof me dat is zeker niet mis te verstaan daar weet het evenemententeam wel raad mee